امروز تقریبا احساس خفتی درونخوار مرا فرا گرفته بود بالاخره پس از ۴۵ روز پایم را از درب خانه بیرون گذاشتم و به دورهمی‌خانه‌ی پدربزرگ رفتیم البته من مقصر نبودم و تا توانستم حنجره خرج کردم حتی دیگر اعضای خانواده هم تقصیری نداشتند پدربزرگ ابهت خودش را دارد و از آنهاییست که حرفش حکم آخر است کم حرف اما سخت و مستحکم پدر و مادرم دیگر روی نه گفتن به تلفنهایش را نداشتند اما مرا بازهم احساسی از تهوع به خویش فرا گرفته
